رضا شهابی ؛ قسمت اول / از تاسیس سندیکا تا اعتصاب اول در اوین
رضا شهابی یکی از موسسین سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه می باشد که در زمستان سال ۸۳ تاسیس شد . وی در ادامه و در خرداد ۱۳۸۴ به عضویت هیئت مدیره این سندیکا انتخاب شد
از عملکردهای جدی این سندیکا که از پس از انقلاب ؛ اولین تشکل غیر دولتی کارگران بود؛ می توان به اعتصاب کارگران شرکت واحد در زمستان ۱۳۸۴ اشاره کرد که به دنبال دستگیری منصور اسانلو رییس هیات مدیره سندیکا اتفاق افتاد.
در پی این اعتصاب، نیروهای امنیتی به منازل برخی از کارگران شرکت واحد هجوم برده و علاوه بر کارگران تعدادی از اعضای خانواده های آنها را نیز بازداشت کردند. مدت کوتاهی پس از این اعتراض کارگری تعدادی از اعضای سندیکای واحد از جمله رضا شهابی از کار اخراج شدند.
رضا شهابی روز ۲۲ خرداد سال ۸۹ توسط ماموران امنيتی بازداشت و زندانی شد. آن زمان اتهامات وارده به آقای شهابی امنیتی اعلام شده بود.
رضا شهابی که بلاتکلیف و در بند ۲۰۹ زندان اوين به سر می برد روز یکشنبه ۲۹ آبان‌ماه به کلینیک شهید عراقی واقع در خیابان شهید عراقی اعزام شد و دکتر پیمان گودرزی پس از معاینه و دیدن ام.آر.آیی که پیشتر از او گرفته شده بود، اعلام کرد که غضروف مابین مهره های ۳، ۴، ۵، ۶ و ۷ ستون فقرات او از بین رفته و این مهره ها بر روی عصب فشار وارد می کنند و احتمال پاره شدن اعصاب و در نتیجه از کار افتادن دست و پای چپ رضا بسیار زیاد است. وی همچنین از درد شدید در ناحیه‌ی گردن، کمر و دست رنج میبرد و قلب و کلیه‌اش وضعیت خوبی نداشت .بر همین اساس دکتر دستور داده است تا او به صورت اورژانسی در بیمارستان بقیة‌الله بستری و عمل شود و طول مدت درمان برای این عمل را در حدود ۶ ماه اعلام کرده است.
با اینحال اجازه درمان آقای شهابی داده نشد و وی پس از چند روز به زندان بازگردانده شد.
رضا شهابی در واکنش به این رفتار اعلام کرد :« دیگر توان تحمل این بلاتکلیفی را ندارم و با توجه به وضعیت وخیم جسمانی و درد شدید در ناحیه‌ی ستون فقرات، کمر، گردن و دست و مشکلات کلیه و قلب، اگر به سرعت به وضعیت من رسیدگی نشود از ابتدای آذرماه دست به اعتصاب غذا خواهم زد و تا روشن شدن تکلیف‌ام به آن ادامه خواهم داد
وی در ادامه و با اشاره به جنبش ۹۹ درصدی ها،گفت : «حرف‌هایی را که اکنون مردم در سراسر جهان می‌زنند و می‌گویند ما ۹۹ درصد زحمت‌کش جامعه هستیم را ما از سال ۸۴ می‌زدیم، حال چگونه است که مسئولین از این اعتراضات حمایت میکنند و من را دقیقاً به دلیل گفتن همین حرف ها ۱۹ ماه است که بازداشت غیرقانونی کرده اند. مگر من قاچاقچی هستم یا از دیوار کسی بالا رفته ام؟ مگر تاکنون جز دفاع از حقوق صنفی کارگران کار دیگری کرده ام که مستحق ماه ها زندان و تازه آن هم بدون محاکمه باشم؟! در این مدت که این جا بودم دزدها و قاچاقچی‌ها آمدند و رفتند، اما من هنوز بلاتکلیف در زندان مانده‌ام.
آقای شهابی که بلاتکلیف , یکسال حضور در بازداشت بدون صدور رای دادگاه را سپری می کرد در ادامه تاکید کرد: در صورت عدم پاسخدهی مسئولین، از ابتدای آذرماه دست به اعتصاب خواهم زد و تا روشن شدن تکلیفم به آن ادامه خواهم داد، حتا اگر به قیمت جانم تمام شود
وی سرانجام اول آذر و پس از بی توجهی مسوولان به سلامتش ؛ در شرایط وضعیت جسمانی ؛ اعتصاب غذای خود را آغاز کرد.
رضا که طی مدت اعتصاب غذای خود از ملاقات هم محروم شده بود ؛ روز یکشنبه ۲۰ آذرماه و پس از ۲۰ روز اعتصاب ؛ به جای بیمارستان به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل شد. مسئولین زندان در واکنش به اعتراض رضا گفتند:فشار خون تو بسیار پایین است و به همین دلیل باید به بند ۳۵۰ منتقل شوی و نه بیمارستان
برگرفته از : فعالان در تبعید
لفوتی که فعالیت حرفه ای خود در عرصه اطلاع رسانی و آگاه سازی و عضویت در گروهها را از ۱۵ سالگی آغاز نموده و نوه پسری “مرحوم صفرلفوتی” از نمایندگان مجلس شورای ملی مازندران و نوه دختری “مرحوم محمدعلی خان تیرگرفاخری” از شعرا و علمای صاحب نام کلارستاق مازندران است ، از جمله جوانان روزنامه نگاری است که با وجود فضای خفقان و حساس کنونی ایران ، اقدام به نگارش ،انتشار و انعکاس مقالات ، گزارش ها و تحلیل های انتقادی شدید در خصوص مسائل سیاسی و اجتماعی و دردفاع از حقوق شهروندان می نمود.
هانیه (شراره) فرشی، زندانی سیاسی بند نسوان زندان اوین که از بیماری حاد کلیه و مثانه رنج میبرد، از رسیدگی های درمانی و پزشکی محروم شده است.