محمد ملکی، استاد بازنشسته دانشگاه تهران و نخستین رئیس این دانشگاه پس از انقلاب ایران، در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، از حقی که از آن محروم شده نوشته است. او گفته است که مقام‌های حکومتی ایران مانع از سفر او به خارج از کشور برای دیدار فرزندانش می‌شوند.محمد ملکی نوشته است پیش از نوشتن این نامه تمامی راه‌های قانونی برای احقاق این حق خود را طی کرده اما به نتیجه‌ای نرسیده است. این فعال حقوق بشر پس از نامه نخستش به احمد شهید در ۱۹ شهریورماه سال ۱۳۹۰، ممنوع‌الخروج شد. ملکی در آن نامه از انواع شکنجه‌هایی که بر او رفته بود نوشته بود و اعلام آمادگی کرده بود که با قبول هر میزان هزینه علیه جمهوری اسلامی ایران شهادت دهد. او در بخش‌هایی از این نامه نوشته بود: «من شهادت خواهم داد که در دهه ۶۰ شمسی چگونه زندانیان جوان و دانشجویان اعم از زن و مرد را پس از شکنجه بسیار، ده ده و صد صد، هر شب برای اعدام می‌بردند و آن‌ها به سوی سرنوشت می‌رفتند و در راه سرود می‌خواندند. حاضرم حقایقی را که خود در زندان‌های نظام ولایی شاهد آن‌ها بوده‌ام را برایتان ذکر کنم و پای هزینه آن نیز بایستم.»
رادیو زمانه
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar