رادیو آلمان:
با مرگ زکریا العشیری که در زندانی در بحرین جان سپرده است، دومین پرونده‌ی مرگ وبلاگ‌نویسان زندانی جهان گشوده شد. اولین آن‌ها، امیدرضا میرصیافی بود که در زندان اوین ایران جان سپرد.
وبلاگ‌نویس بحرینی، زکریا راشد حسن العشیری، روز شنبه در زندان جان باخت. او دومین وبلاگ‌نویس جهان است که در زندان جان می‌بازد. اولین نفر، امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس ایرانی بود که در اسفند ماه ۱۳۸۷ در زندان اوین تهران بر اساس آن‌چه حداقل می‌توان آن را "نادیده‌انگاری وضعیت وی" در نظر گرفت، جان باخت.
میرصیافی به دلیل انتقاداتی که در وبلاگش نسبت به دستگاه حاکم ایران مطرح کرده بود، در دادگاه به توهین به مقامات و تبلیغ علیه نظام متهم و به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود. او در حالی در آستانه‌ی نوروز ۸۸ در بهداری اوین جان باخت که پیش از آن ماموران امنیتی ایران با درخواست مرخصی نوروزی وی نیز مخالفت کرده بودند.
روز مرگ میرصیافی از سوی تعدادی از وبلاگ‌نویسان جهان، روز وبلاگ‌نویس نام گرفت.
اینک مرگ زکریا راشد حسن العشیری، تنها شش روز پس از بازداشتش، بار دیگر نگاه جهان را به موقعیت لغزان وبلاگ‌نویس‌های منتقد در کشورهای استبدادزده برگردانده است.
العشیری که اکنون عنوان دومین وبلاگ‌نویس کشته شده در زندان را بر خود دارد، دو سال پس از مرگ مشکوک امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس ایرانی کشته شده است. اگرچه نام العشیری اکنون بیش از هر چیزی به نام امیدرضا میرصیافی گره خورده است، بسیاری از طرفداران دولت ایران به محکوم کردن مرگ العشیری پرداخته‌اند بی‌آنکه حرفی از مرگ میرصیافی به میان بیاورند. مرگی که مقامات امنیتی ایران در زمینه‌ی آن حداقل متهم به "اهمال‌کاری" هستند.
سازمان "گزارشگران بدون مرز" در آن زمان در بیانیه‌ای آورده بود: «بنا بر اطلاعاتی که ما به‌دست آورده‌ایم تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی «بازداشتگاه اوین» و «بیمارستان لقمان حکیم» و «پزشکی قانونی» در باره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت وجود دارد..... ما معتقدیم که گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور آزادی عقیده و بیان و گزارشگر ویژه در امور کشتارهای فراقضایی باید در اولین فرصت ممکن به ایران بروند تا درباره این پرونده (پرونده‌ی میرصیافی) تحقیق کنند.»
میرصیافی به دلیل مطالبی که در وبلاگ "روزنگار" منتشر کرده بود در اردی‌بهشت ماه ۸۷ دستگیر شد و در آبان ماه همان سال و پس از آزادی‌ای موقت با دستور دادگاه برای اجرای حکم دو سال و نیم زندانش روانه‌ی زندان شد.
او در آخرین روزهای اسفند ۸۷ در سن ۲۸ سالگی و به علت آن‌چه "مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران" آن را "فشار روانی و عدم دریافت کمک‌های پزشکی" عنوان کرده‌اند، در اوین جان سپرد.
وبلاگ‌نویس بحرینی، زکریا راشد حسن العشیری، روز شنبه در زندان جان باخت. او دومین وبلاگ‌نویس جهان است که در زندان جان می‌بازد. اولین نفر، امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس ایرانی بود که در اسفند ماه ۱۳۸۷ در زندان اوین تهران بر اساس آن‌چه حداقل می‌توان آن را "نادیده‌انگاری وضعیت وی" در نظر گرفت، جان باخت.
میرصیافی به دلیل انتقاداتی که در وبلاگش نسبت به دستگاه حاکم ایران مطرح کرده بود، در دادگاه به توهین به مقامات و تبلیغ علیه نظام متهم و به دو سال و نیم زندان محکوم شده بود. او در حالی در آستانه‌ی نوروز ۸۸ در بهداری اوین جان باخت که پیش از آن ماموران امنیتی ایران با درخواست مرخصی نوروزی وی نیز مخالفت کرده بودند.
روز مرگ میرصیافی از سوی تعدادی از وبلاگ‌نویسان جهان، روز وبلاگ‌نویس نام گرفت.
اینک مرگ زکریا راشد حسن العشیری، تنها شش روز پس از بازداشتش، بار دیگر نگاه جهان را به موقعیت لغزان وبلاگ‌نویس‌های منتقد در کشورهای استبدادزده برگردانده است.
العشیری که اکنون عنوان دومین وبلاگ‌نویس کشته شده در زندان را بر خود دارد، دو سال پس از مرگ مشکوک امیدرضا میرصیافی، وبلاگ‌نویس ایرانی کشته شده است. اگرچه نام العشیری اکنون بیش از هر چیزی به نام امیدرضا میرصیافی گره خورده است، بسیاری از طرفداران دولت ایران به محکوم کردن مرگ العشیری پرداخته‌اند بی‌آنکه حرفی از مرگ میرصیافی به میان بیاورند. مرگی که مقامات امنیتی ایران در زمینه‌ی آن حداقل متهم به "اهمال‌کاری" هستند.
سازمان "گزارشگران بدون مرز" در آن زمان در بیانیه‌ای آورده بود: «بنا بر اطلاعاتی که ما به‌دست آورده‌ایم تناقضات و نشانه‌های اهمال‌کاری جدی میان اسناد رسمی «بازداشتگاه اوین» و «بیمارستان لقمان حکیم» و «پزشکی قانونی» در باره ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت وجود دارد..... ما معتقدیم که گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور آزادی عقیده و بیان و گزارشگر ویژه در امور کشتارهای فراقضایی باید در اولین فرصت ممکن به ایران بروند تا درباره این پرونده (پرونده‌ی میرصیافی) تحقیق کنند.»
میرصیافی به دلیل مطالبی که در وبلاگ "روزنگار" منتشر کرده بود در اردی‌بهشت ماه ۸۷ دستگیر شد و در آبان ماه همان سال و پس از آزادی‌ای موقت با دستور دادگاه برای اجرای حکم دو سال و نیم زندانش روانه‌ی زندان شد.
او در آخرین روزهای اسفند ۸۷ در سن ۲۸ سالگی و به علت آن‌چه "مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران" آن را "فشار روانی و عدم دریافت کمک‌های پزشکی" عنوان کرده‌اند، در اوین جان سپرد.
