حکومت جمهوری اسلامی همواره از سوی سازمانهای حقوق بشری محکوم به نقض قوانین منشور جهانی حقوق بشر میباشد.
حکومت نامشروع حاکم بر ایران از همان ابتدا حکومتش با اعدام درجه داران ارتش شاهنشاهی ایران که ضامن یکپارچگی ایران بودند قوانین بین الملی را زیر پا گذاشت و با اعدام های گسترده دهه ۶۰ ماهیت حقیقی خویش را آشکارتر نمود.
این در حالی است که همچنان حکومت اسلامی ملایان احکام اعدام بسیاری را صادر کرده است به مانند (( سعید ملک پور ، وحید اصغری،عبدلرضا قنبری، لقمان و زینال مرادی، غلامرضا خسروی، علی زاهد)) و حبس های طولانی مدت به مانند (( ماهان محمدی،احمد کریمی، پیمان عارفی، حامد روحی نژاد، دکتر نادر بابایی، آرش صادقی ،حسن سی سختی ، مصطفی نیلی ،کیوان صمیمی،جعفر اقدامی ،حسن فرجی)) که حبس های این زندانیان خود گویا وضع کنونی نقض حقوق بشر و آزادی بیان در ایران است.
موج گسترده دستگیریهای پس از خیزش مردمی در سال ۲۰۰۹ و تجاوز به زندانیان در کهریزک و کشته شدن زندانیان زیر شکنجه به مانند (( کیانوش آسا،محسن روح الامینی ، امیر جوادی فر)) و اعدام زندانیان سیاسی به مانند (( آرش رحمانی ، علی زمانی، فرهاد وکیلی، آرش کمانگر ، محمد حاج آقایی ، جعفر کاظمی)) به روشنی فاجعه نقض حقوق بشر در ایران را آشکارتر میکند.
حکومت فاشیستی ایران بدترین رفتار انسانی را با زندانیان سیاسی در پیش گرفته است . عدم درمانگاه مجهز و دارای حداقل استاندارد پزشکی در زندان و رسیدگی نکردن به زندانیان بیمار تا کنون جان بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی را گرفته است به مانند (( حسن ناهید ، محسن دکمه چی، اکبر محمدی، هدی صابر)) همچنین زیر پا گذاشتن و بی توجه ای به حقوق اولیه زندانیان سیاسی به مانند : ملاقات حضوری ، حق مرخصی ، آزادی مشروط ، حق داشتن تلفن ، امکانات ورزشی در زندان ، داشتن مددکار ، اجازه تحصیل و ……. موجب خشم زندانیان سیاسی را فراهم کرده است که بدین سبب زندانیان سیاسی اعتراض به حق خود را با نخورمانی ( اعتصاب) خوراک به نمایش میگذرانند به مانند ((نسرین ستوده)) این شیر زن ایرانی که صدای خویش را با نخورمانی سیاسی به جوامع بین الملی نشان میدهد.
در این هنگامه که حکومت بر آمده از شورش ۵۷ برای فعالین سیاسی ، اجتماعی ، مدنی ، مذهبی ، عقیدتی، فرهنگی چنین فضایی را ایجاد نموده که با کوچکترین اظهار نظری هزینه سنگین بر فعالین تحمیل میکند و همچنان با تجاوز ، اعدام ، شکنجه ، سلول انفرادی و حبس های طولانی مدت کنشگران ایرانی را آزار میدهد . ما جریانهای پادشاهی که خود نخستین قربانی فجایع حکومت اسلامی و شورشیان ۵۷ میباشیم ، پیوسته با حمایت از حقوق زندانیان و با توسل به رهکارهای قانونی در تلاش میباشیم تا از طریق دادگاهای بین الملی حاکمیت اسلامی را تحت تعقیب قرار داده و عزم خود را جزم کرده ایم تا بتوانیم جلوی روند اعدامها، شکنجه ها ، حبس های طولانی مدت زندانیان سیاسی را بگیریم و در این راه دست یاری به تک تک میهن پرستان دراز میکنیم .
در این شرایط که زندانیان سیاسی ایران از حقوق خود محروم میباشند ما صدای آنان خواهیم بود ، از این رو از تمام اقشار ملت برای گردهمایی حمایت از زندانیان ستم دیده کشورمان دعوت به عمل می آوریم تا در تظاهرات ۱۷ نوامبر استکهلم صدای مظلوم قهرمانان ایرانمان باشند.
امروز خویشکاری هر میهن پرستی است تا صدای زندانیان سیاسی باشد و آوای بی پناه آنان را به گوش جهانیان برساند .
۱۷ نوامبر صدای زندانیان سیاسی خواهیم بود.
امضا کنندگان:
سازمان رستاخیز نوین ایران
انجمن پادشاهی ایران
پرچمداران انقلاب مشروطیت ایران
جنبش سیاسی اجتماعی پیروان نظام مشروطه به پادشاهی رضا شاه دوم
حزب لیبرال ایران
سازمان پیشگامان
